Rotterdam – Het is een zorgwekkende ontwikkeling: het gemeentelijk Havenbedrijf Rotterdam, grotendeels in handen van de overheid, kiest in het conflict rond de staking van FNV Havens nadrukkelijk de kant van de werkgevers. In het kort geding dat vandaag is aangespannen door een brede coalitie van logistieke partijen, staat het Havenbedrijf zij aan zij met verladers, transporteurs en ondernemersorganisaties. Niet als bemiddelaar, niet als neutrale publieke instantie, maar als partij tegen de werknemers.
Zie dit persbericht op de website van het Havenbedrijf Rotterdam
https://www.portofrotterdam.com/nl/nieuws-en-persberichten/ondernemers-vrezen-grote-maatschappelijke-schade-en-vragen-rechter-om
394 woorden – 2 minuten
Dat roept vragen op. Van wie en voor wie is het Havenbedrijf eigenlijk? Voor de 1.200 werkgevers in de haven, of voor de ruim 100.000 mensen die dagelijks het werk doen dat onze samenleving draaiende houdt?
De staking van de sjorders, georganiseerd door FNV Havens, is een uiting van diepe onvrede over arbeidsomstandigheden en beloning. In plaats van ruimte te bieden voor dialoog en onderhandeling, wordt nu via juridische weg geprobeerd de staking te beperken of zelfs te beëindigen. De betrokken partijen spreken van ‘ontwrichtende maatschappelijke effecten’ en ‘eisen die niet in verhouding staan’. Maar wie bepaalt die verhouding? En wie weegt de belangen van de werknemers mee?
Het is pijnlijk om te zien dat het Havenbedrijf Rotterdam, grotendeels in handen van de gemeente Rotterdam (70%) en de Nederlandse Staat (30%) achter eenzijdige economische argumenten, zonder oog voor de sociale rechtvaardigheid die aan de basis ligt van elke gezonde arbeidsrelatie. De haven is niet alleen een logistiek knooppunt, maar ook een werkplek voor tienduizenden mensen. Hun stem verdient bescherming, niet onderdrukking.
Als publieke instantie zou het Havenbedrijf zich afzijdig moeten houden in dit conflict en als zij dan na enige tijd trachten te bemiddelen tussen de beide partijen dan kan iedereen daar vrede mee hebben maar om na één dag al partij te kiezen voor de werkgevers terwijl juist nu het van belang dat er ruimte blijft voor collectieve actie, voor het recht op staking, en voor een eerlijke onderhandelingstafel. Want daar hoort het gesprek inderdaad plaats te vinden – maar dan wel met gelijke inbreng van beide kanten.
De keuze van het Havenbedrijf om partij te kiezen tegen de werknemers is niet alleen teleurstellend, maar roept ook vragen op. Het ondermijnt vertrouwen in de overheid, polariseert het debat en zet de belangen van duizenden havenarbeiders opzij. Laten we hopen dat dit geen precedent wordt, maar een wake-up call.